गदिमा नवनित
  • जिवासंगे जन्मे मृत्यु, जोड जन्मजात
    दिसें भासतें तें सारें विश्व नाशवंत
मराठी युनिकोड फॉन्ट
गीतरामायण (आकाशवाणी,संगीत:सुधीर फडके | Geetramayan (Akashwani)
  • आपल्या सगळ्यांचे लाडके गीतरामायण ६० व्या वर्षात (हीरकमहोत्सवी) पदार्पण करीत आहे,महाकवी ग.दि.माडगूळकर व संगीतसुर्य सुधीर फडके यांच्या अलौकिक प्रतिभेतून साकारलेल्या गीतरामायणाची वाटचाल १ एप्रिल १९५५ रोजी पुणे आकाशवाणी पासून सुरु झाली.

    आज साठ वर्षे झाली तरीही रेडिओ, ग्रामोफोन, वृत्तपत्रे, कॅसेट, टेलिव्हीजन, संगणक, सीडी, इंटरनेट,फेसबुक,मोबाईल अ‍ॅप या सर्वच माध्यमातून यशस्वीपणे प्रवास करणारा हा एकमेव कलाविष्कार असावा!.

    गदिमा व बाबुजींबरोबर गीतरामायणाच्या निर्मितीत ज्या महान कलाकारांचा वाटा आहे त्यांचा उल्लेख करणे आज अपरिहार्य आहे,संयोजक सिताकांत लाड,गायक-गायिका माणिक वर्मा,लता मंगेशकर,ललिता फडके,मालती पांडे,वसंतराव देशपांडे,गजाननराव वाटवे,राम फाटक,व्ही.एल.इनामदार,सुरेश हळदणकर,बबनराव नावडीकर,चंद्रकांत गोखले,प्रमोदिनी जोशी,मंदाकिनी पांडे,योगिनी जोगळेकर,कुमुदिनी पेडणेकर,सुमन माटे,जानकी अय्यर,संगीत संयोजक प्रभाकर जोग व सौ.जोग,वादक अप्पा इनामदार,अण्णा जोशी,केशवराव बडगे व अनेक दिग्गज कलाकारांच्या अथक प्रयत्नातच गीतरामायणाचे यश सामावले आहे.
  • Box-C-19
  • मात न तूं वैरिणी
    Mata Na Tu Vairini

  • गीतकार: ग.दि.माडगूळकर      Lyricist: Ga.Di.Madgulkar
  • संगीतकार: सुधीर फडके      Music Composer: Sudhir Phadke
  • गायक: वसंतराव देशपांडे      Singer: Vasantrao Deshpande
  • अल्बम: गीतरामायण (आकाशवाणी)      Album: GeetRamayan (Akashwani)





  •     MP3 player is mobile compatible
        (हा प्लेअर मोबाईल वर पण चालतो)
  • माता न तूं, वैरिणी

    अश्वपतीची नव्हेस कन्या, नव्हेस माझी माय
    धर्मात्म्यांच्या वंशी कृत्या निपजे, नांदे काय?
    वध नाथाचा करील मूढे, पतिव्रता का कुणी?

    शाखेसह तूं वृक्ष तोडिला, फळां इच्छिसी वाढ
    आत्मघातकी ज्ञानाचे या गातील भाट पवाड
    स्वीकारिन मी राज्य तुझ्यास्तव, किर्ती होईल दुणी

    वनांत भ्रात्या धाडिलेंस तूं, स्वर्गि धाडिले तात
    श्रीरामांते वल्कल देतां कां नच जळले हात?
    उभी न राही पळभर येथें, काळें कर जा वनीं

    निराधार हा भरत पोरका, कुठें आसरा आज? निपुत्रिके, तूं मिरव लेवुनी वैधव्याचा साज
    पडो न छाया तुझी पापिणी, सदनीं, सिहासनीं

    तुला पाहतां तृषार्त होते या खड्गाची धार
    श्रीरामांची माय परि तूं, कसा करूं मी वार?
    कुपुत्र म्हणतिल मला कैकयी, माता दोघीजणी

    कसा शांतवूं शब्दानें मी कौसल्येचा शोक
    सुमित्रेस त्या उदासवाणे गमतिल तिन्ही लोक
    कुठल्या वचनें नगरजनांची करुं मी समजावणी?

    वनाहुनीही उजाड झालें रामाविण हें धाम
    वनांत हिंडुन धुंडुन आणिन परत प्रभू श्रीराम
    नका आडवे येउं आतां कुणी माझिया पणीं

    चला सुमंता, द्या सेनेला एक आपुल्या हांक
    श्रीरामाला शोधण्यास्तव निघोत नजरा लाख
    अभिषेकास्तव घ्या सांगातीं वेदजाणते मुनी

    असेल तेथें श्रीरामाचा मुकुट अर्पिणें त्यास
    हाच एकला ध्यास, येथुनी हीच एकली आस
    कालरात्रसी रहा इथें तूं आक्रंदत विजनीं