ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
साहित्याचा उरुस भरला नवसे गवसे जन जमले,
सभेत बसल्या सौंदर्यास्तव हौशी डोळे आसुसले.
व्यासपीठावर ठराव चढला काव्यांना द्या मोबदले,
इकडे एका रसिक दृष्टिला सभेत काही सापडले.
भावुक डोळे,चढत्या भुवया,किंचित कलती मान दिसे,
सुबक जरीचा निळा चौकडा,आवृत्त यौवन आत हसे.
उभार बांधा,मांसल खांदा,पदर त्यावरी लोळतसे,
काळ्या कुरळ्या कचबंधाचा नाग हालता घे वळसे.
नजरेलागी नजर मिळाली,मनात काही घुटमळले,
नखाएवढ्या मंगळसूत्रे क्षणात पण ते अडखळले.
दुरुन पाहता पाप न लागे आतिल मानस कुजबुजले,
आणि नजिकच्या शेजार््यासहि मस्त पाखरु दाखविले.
म्हणे ऐकता काय ठरावा?बघा मदनिका दिसे कशी,
अंगलटीला कसा लगटला चोपुन शालू बनारसी.
कोण सिकंदर ज्याच्यासाठी रम्य रुप हे अवतरले,
पोशाखाची रचना सुंदर काव्यच वाटे जुळवियले.
शेजार््याच्या चेहर््यावरती हास्यरेघही नच उठली,
साहित्याच्या सभेत अरसिक वाचा पुटपुटली.
एक काव्य का संग्रह करुनी तीन पुस्तके मी विकली,
तेंव्हा कोठे पत्नीने या उंची वस्त्रे पांघरली.