ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
माऊलीच्या दुग्धापरी
आले मृगाचे तुषार,
भुकेजल्या तान्ह्यासम
तोंड पसरी शिवार,
तुकोबाच्या अभंगाला
मंद चिपळ्यांची साथ,
भरारतो रानवारा
तसा झाडाझुडपांत!
पिऊनिया रानवारा
खोंड धांवे वारेमाप,
येतां मातीचा सुगंध
स्तब्ध झाले आपोआप,
अवखळ बाळांपरी
पक्षी खेळती मातींत,
उभारल्या पंखावरी
थेंब टपोरे झेलीत!
धारा वर्षतां वरुन
बैल वशिंड हालवी
अवेळींच फुटे पान्हा
गाय वत्साला बोलवी!
गांवानेंच उंच केला-
हात दैवी प्रसादास,
भिजुनिया चिंब झाला
गांव देवीचा कळस.
निसर्गानें दिलें धन-
-द्यावें दुसर्यां, जाणुनी,
झालीं छप्परें उदार
आल्या पागोळ्या अंगणी!
काळ्यामाळ्या करितात
बाळें उघडीं नागडीं,
सांचलेल्या पाण्यामधीं
नाचतात घडीघडीं!
नांगरली रानवाट
आतां फुलेल रोपांनी
पान लागे चवदार
शेतकर्यांना चिंतनीं!
स्नान झालें धरणीचें
पडे सोन्याचा प्रकाश!
आतां बसेल माऊली
अन्नब्रम्हाच्या पूजेस!