वि.वा शिरवाडकर: माडगूळकरांची कविता मराठी मातीतून उगवलेली,अस्सल मराठी रुपाची,कलदार शैलीची आणि कसदार आशयाची आहे.शब्दांच्या आणि छंदाच्या राज्यातील तर ते स्वामीच होते.
Box-C-28
मी तो भारलेले झाड!
Mi To Bharalele Zad
ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
अजाणतेपणी केंव्हा माता घाली बाळगुटी
बीज धर्माच्या द्रुमाचे कण कण गेले पोटी
छंद जाणतेपणीचा,तीर्थे काव्याची धुंडिली
कोण्या एका भाग्यवेळी पूजा रामाची मांडली
देव वाणीतले ओज शीतळले माझ्या ओठी
वाल्मिकीच्या भास्कराचे होई चांदणे मराठी
झंकाराती कंठ वीणा,येती चांदण्याला सूर
भाव माधुर्याला येई,महाराष्ट्री
महापूर
चंद्र भारल्या जीवाला,नाही कशाचीच चाड
मला कशाला मोजता,मी तो भारलेले झाड
गदिमा गौरव | Special Quotes
ग.दि.माडगूळकर(यवतमाळ,साहित्य संमेलनातील भाषणातून)
गीत गायले जाते एवढया अपराधासाठी त्याच्या अंगावरची कवित्वाची भूषणे काढून कशासाठी घ्यायची? काव्यहीन गीते लिहिली जातात,तशी काव्यहीन कविताही पुष्कळ असते.पण छंदात रचलेली एखादी कविता कोणी तालस्वरावर गायली तर तिच्यातील कवित्व नाहीसे झाले असे कसे? माझ्यासारख्या एकाद्या कविला काव्य स्फुरते
तेच छंदासह....