ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
बसा मुलांनो बसा, सांगतो ससा उपजला कसा
आई होती एक, तियेचा एक लाडका लेक
त्याने केली प्रीत, आगळी जगाहून विपरित
कुणा मुलीचा ध्यास लागला त्याला रात्रंदिसा
त्या मुलीचा बोल, तयाला पृथ्वीहून अनमोल
तिने इच्छिले काय, मुलाने जिती चिरावी माय
आणि तियेचे काळीज आणून तिचा
भरावा पसा
आई म्हणाली, बाळ, सखीचा शब्द आपुल्या पाळ
तुला लाभते प्रीत, तियेस्तव मरेन मी निश्चित
कट्यार घे अन् चीर सुखाने उरोभाग तू कसा
काळीज असले थोर तयाला कापुन देई पोर
लेकासाठी माय, सुखाने जिवंत मरुनी जाय
देवलोकी ते गेले, काळीज सांडीत वत्सल रसा,
देव म्हणाला यास, घालणे भाग नव्या जन्मास
औक्ष राहिले अजुन, तरी हे आले आपणहून
ते आईचे काळीज घेऊन, देवे धाडिला ससा
हृदयासम कोवळा, सजीव हा आईचा कळवळा
आवडती या मुले, गोजिरी देवाघरची फुले
स्पर्श तयाचा बघा आईच्या हातासम गोडसा