ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
इवल्या इवल्या वाळूचे
ते तर घरकुल बाळूचे
बाळू होता बोटभर
झोप घेई पोटभर
वरती बाळू
खाली वाळू
बाळू म्हणे की, इथेच लोळू....
उन्हात तापू लागे वाळू
बाळूला ती लागे पोळू
या इवल्याशा खोपेत
बाळू रडला झोपेत
एक बन होतं
वेळूचं
त्यात घर होतं साळूचं
साळू मोठी मायाळू
वेळू लागे आंदोळू
त्या पंख्याच्या वार्यात
बाळू निजला तोर्यात
एकदा पाऊस लागे वोळू
भिजली वाळू, भिजले वेळू
नदीस येऊ लागे पूर
बाळू आपला डाराडूर
भुरकन खाली आली साळू
वाळूचे घर
आणि म्हणाली, ‘‘उठ रे बाळू’’
बाळू निजला, जैसा धोंडा
तोवर आला मोठ्ठा लाेंढा
साळूने मग केले काय
चोचीत धरला त्याचा पाय
वेळू वरती नेले उंच
आणि मांडला नवा प्रपंच
बाळूचे घरकुल वाहून गेले
साळूचे घरटे राहून गेले
साळू आहे मायाळू
बाळू बेटा झोपाळू
वाळूवाणी वेळूवर
ताणून देतो खालीवर
साळू म्हणते, गाऊ खेळू
बाळू म्हणतो, इथेच लोळू
आमची गोष्ट आखूड
संभ्याच्या पाठीत लाकूड