गदिमा नवनित
  • उचललेस तू मीठ मुठभर,साम्राज्याचा खचला पाया!
मराठी युनिकोड फॉन्ट
गदिमांची बालगीते/बालकविता | Balgeete/Children Songs
  •  
  • Box-C-27
  • लाकडाच्या वखारीत माकडाचा दवाखाना
  • Lakdachya Wakharit
  • ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar


  •  

    लाकडाच्या वखारीत, माकडाचा दवाखाना
    खरं म्हणा, खोटं म्हणा, तिथे येती रोगी नाना
    माकडाचा थाट, डोक्यावर हॅट
    पायात विजार, तोंडात सिगार,
    एक आली काळी बाई, तिचं नाव कोकिळाताई
    तिचा बिघडला गळा, बारीक बारीक येती कळा
    माकड म्हणाले, ‘धीर धरा, जरा थोडा ‘आ’ करा’’
    कोकिळेने केले ‘आ!’ माकड म्हणाले, ‘वा!’
    एक काजवा चिमटीत घेऊन, माकडाने चोच घेतली पाहून
    ‘काय’? म्हणाली कोकिळा
    माकड म्हणाले, ‘गंडमाळा-टॉनसील्स-टॉनसील्स’’
    ‘‘चार महिने गाऊ नका उन्हातान्हात जाऊ नका
    थोडा तरी विसावा घ्या, बरा कैर्या आणून द्या.’’
    भंबेरी भंबेरी भम्!
    मग आले भीत भीत, पिपळावरचे दिवाभीत
    माकड म्हणाले, ‘‘होतंय काय ?’’
    पोटी भूक जागत नाही, रात्री झोप लागत नाही.
    माकड म्हणाले, ‘‘डोळे उघडा, जीभ थोडकी बाहेर काढा.’’
    घुबड म्हणाले, ‘‘काय कारण?’’ माकड म्हणाले, ‘‘जाग्रण, जाग्रण.’’
    ‘‘दिवसा उगीच निजू नका, पावसा-पाण्यात भिजू नका,
    अंधारातून हिडू नका, फार विचार करू नका,
    उगीचच्या उगीच मरू नका, अंड्याचे कवच घेऊन या
    आपले औषध घेऊन जा.’’
    भंबेरी, भंबेरी, भम्!
    बोक्याला झाला खोकला, तो चुलीपुढे ओकला,
    मनुताई भ्याल्या, दवाखान्यात आल्या.
    माकड म्हणाले, ‘‘या ताई, बसा अशा शेजारी
    बोकोबा की पिल्लू टिल्लू, कोण आहे आजारी?’’
    मनू म्हणाली, ‘‘वैद्यबुवा, यांच्यासाठी हवा दवा.’’
    माकडाचा
    दवाखाना
    ‘‘काय झालं बोकोबाला ?’’ मनु म्हणाली,‘‘खोकला.’’
    माकड म्हणाले ताईंना, ‘‘सांगा तुमच्या यजमानांना
    दूध, दही पिऊ नका. उंदीरबिदीर खाऊ नका
    अडगळीबिडगळीत जाऊ नका
    गोळ्या देतो बडगा छाप, तासातासांनी दोन घ्या.’’
    भंबेरी, भंबेरी, भम्!
    मग आला वखारवाला, त्या रोग्याला डॉक्टरच भ्याला
    रोग्याने घेतली काठी, हाणली एक पाठी
    रोगी मारता राहीना; माकडाला उठता येईना
    शेपटी बसली अडकून, मार खाल्ला सडकून,
    माकड झाले गप्प, तोंड सुजून भप्प,
    आता औषध कुठलं, वैद्यालाच पिटलं
    भंबेरी, भंबेरी, भंबेरी, भम्!


गदिमा गौरव | Special Quotes
  • पु.ल.देशपांडे:
    महाराष्ट्रावर आणि मराठी भाषेवर तर माडगूळकरांचे अनंत उपकार आहेत.इतर काहीही देण्यार्‍या माणसापेक्षा समाजाला गाणे देणार्‍या माणसाचे उपकार फार मोठे असतात.'Song has the longest life' अशी एक म्हण आहे.एक गाणे माणसांच्या पिढ्यानुपिढ्या बांधून ठेवते. एवढेच कशाला?.माणसाच्या मनाचे लहानमोठेपण ,रागव्देष घटकेत घालवुन टाकण्याचे गाण्याइतके दुसर्‍या कुठल्याही कलेत सामर्थ्य नसते.हजारो माणसे एक गाणे जेव्हा आनंदाने गातात त्या वेळेला त्या हजारांचे एक अंतःकरण होते.माडगूळकरांनी तर अशी शेकडो गाणी महाराष्ट्राला दिली.चित्रपटांना दिली, तमाशाच्या फडात, देवळात, शाळेत, तरुणांच्या मेळाव्यात, माजघरात, देवघरात, शेतामळ्यात, विव्दज्जनपरिषदेत...त्यांच्या गाण्याचा संचार नाही कुठे?.मराठी नाट्यसृष्टीत जी कामगिरी कै.देवलांनी केली,त्याच तोलामोलाचे कार्य माडगूळकर यांनी मराठी चित्रसृष्टीत केले आहे...म्हणूनच आम्ही सर्व माडगूळकर कलावंशाचे वारसदार ('Madgulkar Boys') आहोत,हे सांगायला मला अभिमान वाटतो.
संबंधीत गाणी-कविता | Related Songs-Poems