ग.दि.माडगूळकर(गदिमा) | Ga.Di.Madgulkar
एक भेटला माणूस
तो होता चालत.
मीही चालले बरोबर,
त्याच्यासंगे बोलत.
मी म्हटलं, ‘‘काका काका,
कुठं तुम्ही निघालात ?’’
माणूस म्हणाला, ‘‘का ग बाळ?
मी चाललो बाजारात,
गहू, तांदूळ खरेदी करू,
संगे संगे परत फिरू,
येतेस का तू बरोबर ?’’
मी म्हटलं, ‘‘नक्को बाई.’’
एक भेटला घोडा,
तो होता चालत.
मीही चालले बरोबर,
त्याच्यासंगे बोलत.
मी म्हटलं, ‘‘घोड्या घोड्या,
तुझी दौड कुठवर ?’’
घोडा म्हणाला, ‘‘का ग बाळ?
मी जातोय माळावर.
मी राहीन चरत चरत,
तू हिड पाखरे धरत.
येतेस का तू बरोबर ?’’
मी म्हटलं, ‘‘नक्को बाई !’’
एक भेटल्या मावशीबाई,
त्या होत्या चालत.
मीही चालले बरोबर,
त्याच्यासंगे बोलत.
मी म्हटलं, ‘‘मावशीबाई,
कुठं निघाला उन्हातान्हात?’’
मावशी म्हणाल्या, ‘‘का गं बाळ ?
मी निघालेय तुळशीबनांत.
तिथल्या देवळात टेकू,
कथा पुराण ऐकू.
येतेस का तू बरोबर ?’’
मी म्हटलं, ‘‘नक्को बाई !’’
एक भेटला पांढरा ससा,
तो होता चालत.
मीही निघाले बरोबर,
त्याच्यासंगे बोलत.
मी म्हटलं, ‘‘सशा, सशा,
कुठे जाशी उन्हात अशा ?’’
ससा म्हणाला, ‘‘का ग बाळ ?
मी निघालो हिरवळीत.
मी चरेन ऐसपैस;
तू आपली सावलीत बैस.
येतेस का तू बरोबर ?’’
मी म्हटलं, ‘‘नक्को बाई !’’
एक भेटलं कुत्र्याचं पिल्लू,
ते होतं चालत.
मीही निघाले बरोबर,
त्याच्यासंगे बोलत.
मी म्हटलं, ‘‘टुबुकराव -
तुमचा दौरा कोठवर ?’’
पिलू म्हणालं, ‘‘भू: भू,
मी निघालो डोंगरावर
येतेस का तू लोळायला?
उतरणीवर खेळायला ?’’
ते माझ्या मनात आलं
मी म्हटलं - ‘‘आले, आले !’’