कुरवाळी तुज हलक्या हाते चांदाचा कवडसा
खिडकी वरती लाल डहाळी गुलमोहराची झुके
लाल पर्यांचे गीत तीवरी सळसळते सारखे
रातजागत्या वार्यासंगे सुगंध ये गोडसा
मिटुन पापण्या पहा लाडक्या, स्वप्नामधली पुरे
निळ्या धुक्याच्या इमारतींना बर्फाची गोपुरे
दारोदारी गुलाब लहडून उंच उभा माडसा
परीराणीच्या राज्यातच या
निजता जाती मुले
पंख होऊनी पर्यांस जडती पेंगुळलेली फुले
फुले मुले ती परत प्रभाती फुलती जगी राजसा
गदिमा गौरव | Special Quotes
कविवर्य बा.भ.बोरकर:
आदिकवी वाल्मीकीने आपल्या स्वतंत्र सौंदर्यदृष्टीने विधात्याच्या सूक्ष्म आणि स्थूल सृष्टीतून नेमके सौंदर्य टिपून काढून त्यातून आपली रामकथा रचली.त्याचप्रमाणे कविश्री माडगूळकरांनी वाल्मीकीच्या काव्यसृष्टीतले वेचीव सौंदर्य आपल्या स्चयंभू प्रतिभेने बिनचूकपणे निवडले आहे.गीतरामायणातली काही गीते रामायणासारखीच चिरंजीव होऊन राहतील आणि त्याचबरोबरच माडगूळकरांचे -माझ्या बंधुतुल्य मित्राचे-नाव देखील.