गदिमा नवनित
  • पद्मासमान जन्मे हे काव्य जीवनी या या जीवनात काव्ये, काव्यात जीवने या!
मराठी युनिकोड फॉन्ट
जोगिया (संगीत: सुरेशदा देवळे) | Jogia (Music: Suresh Devle)
  • जोगिया हा गदिमांचा पहिला काव्यसंग्रह,प्रस्तावनेत गदिमा म्हणतात जीवनव्यवसाय म्हणून लेखणीशी अनेकदा बेईमानी करण्याचा प्रसंग मजवर आला-येतो आहे.या संग्रहातील कविता ही मात्र व्रतस्थपणे केलेली काव्यनिर्मिती आहे.या संग्रहाला जोगिया असे नाव म्हणूनच द्यावेसे वाटले.

    गदिमांच्या जोगिया संग्रहातील निवडक १६ कवितांना चाली लावल्या आहेत सुरेशदा देवळे यांनी,गायक आहेत श्रीधर फडके,उत्तरा केळकर,रविंद्र साठे,चारुदत्त आफळे,ज्ञानदा परांजपे.गदिमांचे नातू सुमित्र माडगूळकर यांनी या अल्बमची निर्मिती केली आहे.
  • Box-C-16
  • दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा
    Dise He Sataryachi Tarha

  • गीतकार: ग.दि.माडगूळकर      Lyricist: Ga.Di.Madgulkar
  • संगीतकार: सुरेशदा देवळे      Music Composer: Sureshada Devle
  • गायक: चारुदत्त आफळे      Singer: Charudatta Aphale
  • अल्बम: जोगिया      Album: Jogia





  •     MP3 player is mobile compatible
        (हा प्लेअर मोबाईल वर पण चालतो)
  • घोळ निर्‍यांचा पदी अडखळे,जलद चालणे जरा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    तुरुतुरु चालसी नारी,चवडयांवरी ग
    उमटती फराटे पाउल वाटेवरी ग
    येतसे कुणी का मागुन मागावरी ग?
    पदराआडच अरधा मुरधा लपे तुझा चेहरा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    डोळ्यांत बावळा अजुन नेणतेपणा ग
    भाबड्या मुखावर गोंदवणाच्या कुणा ग
    डोलतो उरावर मदनाचा पाळणा ग
    पाळण्यातले पोर उसवितें चोळीचा कोपरा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    सावळी तरी तू गोर्‍याहुन गोमटी ग
    पट्ट्यात चांदिच्या कशी बसविशी कटी ग?
    थोराड हाड या मुलखाचे शेवटी ग
    बुलंद दिसते तुझी इमारत,ठीक चिर्‍यावर चिरा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    जाहली तुला ना चवदा वर्षे पुरी ग
    पोवळी उमटली दोन्ही गालांवरी ग
    इतक्यांत निघे कां मुरमांतुन बाजरी ग?
    माहित नाही इष्क तुला पण भुइवरल्या पांखरा!
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    असतील ओठी तव अजुन उखाणे म्हणी ग
    तुज कशी कळावी रंगाची लावणी ग
    कां उगाच मिटते माझी मग पापणी ग
    खरीच मोठी होशिल तेव्हा भेटच या शाहिरा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा

    राहु दे तोवंरी असेंच निरसे हंसे ग
    मी जपून ठेविन आंबट माझे पिसे ग
    मंथनी पहा मग लोणी निघतें कसें ग
    आवडिप्रीतिनें तूंच पसर त्या लोणआयावर शर्करा
    दिसे ही सातार्‍याची तर्‍हा